“Mnogi od nas bi voljeli vjerovati da je svijet naučio iz najcrnjeg dijela svoje historije, ali to nije tako… Trinaest tona ljudske kose je pronađeno u jednoj kineskoj pošiljci koju je zaplijenila američka carina. Oni čak i profitiraju od genocida… A ja sam se danima pitala da li je tu i kosa moje sestre…”

Ovo su riječi Rushan Abbas, aktivistice i izvršne direktorice Kampanje za Ujgure, sa sjedištem u Washingtonu, Ujgurke rođene u Urumquiju, u Istočnom Turkistanu, kako ga zovu Ujguri, ili Xinjiangu, kako ga zovu Kinezi, žene čiji je aktivizam, kako tvrdi, kineski režim kaznio otmicom sestre, o kojoj niti danas, 28 mjeseci poslije njenog odvođenja, nema nikakvu informaciju. No, uprkos tome, Abbas nastavlja širiti glas o dešavanjima u Kini, gdje se, kako izvještavaju brojni svjetski mediji i organizacije, vrši planski genocid nad ujgurskim muslimanima.

Abbas je za Al Jazeeru govorila o korijenima i uzrocima kineske represije nad ujgurskim muslimanima, ciljevima komunističkih vlasti iz Pekinga, koje su “velika opasnost za čitavu planetu”, uz zaključke da će svijet, ako ne zaustavi Kinu, uskoro “dijeliti sudbinu Ujgura” te da mu pandemija korona virusa treba predstavljati “posljednji poziv na buđenje”.

“Ako pitate šta je najgore što čujem, to su svjedočenja iz prve ruke, koja nam govore da se noćne more pretvaraju u stvarnost, o tome šta su ljudska bića sposobna učiniti, ali i ignorirati. Koncentracioni logori, prisilni brakovi, grupna silovanja, nadzor, prisilni abortusi, kontrola rađanja, prisilna sterilizacija, hapšenja, psihička i fizička tortura, otimanje djece, ispiranje mozga, oduzimanje organa, kremiranje, genocid. Svijet ne može osporiti vapaje toliko svjedoka, realnost onoga što piše u procurjelim kineskim podacima i dokumentima. Tu smo, u modernom vremenu, i upoznajemo najbrutalniju stranu ljudske prirode, koja se manifestira u novom, tehnološki ojačanom obliku.

Piše: Muamer Tanović, AJB

Više na linku Al Jazeere