Parlamentarna skupština Saveta Evrope nedavno je donela rezoluciju “Smrt Alekseja Navaljnog i potreba suprotstavljanja totalitarnom režimu Vladimira Putina i njegovom ratu protiv demokratije”. Ovom Rezolucijom Parlamentarna skupština odala je počast “hrabrosti i žrtvi Alekseja Navaljnog, vodećeg ruskog opozicionog političara, aktiviste civilnog društva, borca za borbu protiv korupcije i političkog zatvorenika kojeg je ruska država progonila i na kraju ubila zbog njegovog protivljenja režimu Vladimira Putina”.
U Rezoluciji je najzad konstatovano da je Vladimir Putin, otkad je došao na vlast, konstruisao režim čiji je cilj da vodi rat protiv demokratije i prekroji evropski i globalni poredak uspostavljen nakon raspada bivšeg Sovjetskog Saveza. Navedeni su i najvažniji konkretni potezi Vladimira Putina, koji svedoče o njegovom otvorenom ratu protiv demokratije, liberalnog poretka, ali i protiv slobode i elementarnih ljudskih prava građana Rusije.
Kremlj je ubio Navaljnog
“Okupacija Pridnjestrovlja, invazija na Gruziju 2008, rat u Ukrajini od 2014, nezakonita aneksija i okupacija teritorija, uništavanje slobode izražavanja unutar Ruske Federacije, rat dezinformacijama širom sveta, progon i ubistvo njenih političkih protivnika unutar i izvan Ruske Federacije i stvaranje sistema zakonodavstva koji kriminalizuje političke stavove samo su neke, ali ne sve odlike režima Vladimira Putina”, piše u Rezoluciji. Protivpravno zatvaranje i posledična smrt Alekseja Navaljnog posmatra se kao nastavak politike režima Vladimira Putina i njegovog rata protiv demokratije.
Navodi se i da je Navaljni bio podvrgnut sistemskom mučenju i drugim oblicima zlostavljanja, kao što su uskraćivanje spavanja, ponovljeno smeštanje u samicu, gde je držan u nehumanim i ponižavajućim uslovima, te nedostatak pristupa odgovarajućoj medicinskoj nezi. Zbog svega navedenog, Skupština smatra da ruska država snosi punu odgovornost za ubistvo Alekseja Navaljnog, koji je bio “podvrgnut mučenju, nečovečnom i ponižavajućem postupanju, što predstavlja kršenje presude i privremene mere Evropskog suda za ljudska prava, i koji je osim toga preživeo pokušaj atentata hemijskim oružjem, koji je 2020. godine izvršila grupa ubica FSB-a (Federalne službe bezbednosti Ruske Federacije)”.
Navaljni je najnovija žrtva Putinovog ubilačkog režima, a Rezolucija podseća da ubijanje političkih protivnika, aktivista i kritičkih novinara nije nikakav izuzetak u Rusiji, već gvozdeno pravilo. Podsetili su na neke od žrtava kremaljskog režima, a na tom spisku se nalaze između ostalih, novinari Ana Politkovska, Natalija Estemirova, Stanislav Markelov i Anastasija Baburova; Sergej Magnicki – advokat ubijen zbog razotkrivanja korupcije velikih razmera u najvišim ešalonima ruske vlade; Aleksandar Litvinjenko – bivši oficir FSB-a koji je prebegao u Ujedinjeno Kraljevstvo; i Boris Njemcov – zamenik premijera koji je osporio vladavinu Vladimira Putina i čije okolnosti smrti ostaju nejasne.
Mučenje političkih zatvorenika
Prema izveštaju organizacije za ljudska prava OVD-Info, u Ruskoj Federaciji trenutno ima više od hiljadu političkih zatvorenika. Među njima su brojni borci za ljudska prava i opozicioni političari, uključujući tu Vladimira Kara-Murzu, Ilju Jašina i Olega Orlova. Politička zatvorenica je i Antonina Favorska, nezavisna novinarka koja je pratila suđenje Alekseju Navaljnom i snimila njegovo poslednje pojavljivanje pred sudom 15. februara 2024. godine. Po starom, dobrom čekističkom običaju, novinarka je privedena pod optužbom za „ekstremizam“ i suočava se sa mogućnošću izricanja dugotrajne zatvorske kazne. Progonu je izložen i advokatski tim koji je branio Navaljnog, neki njegovi advokati su u pritvoru, a protiv drugih su podnete krivične prijave za izmišljena dela.
Tortura kakvoj je bio podvrgnut Navaljni primenjuje se i na političke zatvorenike koji trenutno trunu po Putinovim kazamatima. Mučenju su izloženi i ukrajinski politički zatvorenici koji su nezakonito utamničeni u ruskim zatvorima još od 2014. godine, kao i ukrajinski ratni zarobljenici. Prema izveštajima posmatračke misije Ujedinjenih nacija za ljudska prava u Ukrajini, većina Ukrajinaca u ruskom zatočeništvu bila je podvrgnuta mučenju, silovanju, pretnjama seksualnim nasiljem, uskraćivanju hrane i sna, kao i drugim oblicima zlostavljanja.
Rat protiv demokratije
Najzad je neko smogao snage da kaže kako je pod vlašću Vladimira Putina, Ruska Federacija postala de facto diktatura. Hazjajin je ugušio demokratsku opoziciju unutar Ruske Federacije i ne poštuje demokratske izbore susednih država i njihovu političku nezavisnost, pre svega u Gruziji i Ukrajini. Putinov režim se u potpunosti posvetio ratu protiv demokratije, nastojeći da ponovo uspostavi bivšu sovjetsku sferu uticaja i da se osveti državama koje su odbacile ruski totalitarizam u korist demokratije i ljudskih prava.
Skupština ne priznaje legitimitet Vladimira Putina kao predsednika Ruske Federacije, pa je zato ponovila poziv državama članicama i posmatračima Saveta Evrope i Evropskoj uniji da prekinu svaki kontakt sa njim, osim u humanitarne svrhe i zarad postizanja mira. Konstatuje se da je propagandom u fašističkom stilu uveden kult ličnosti Vladimira Putina, da režim indoktrinira sve građane, uključujući i decu, te da režim građanima nudi opasnu viziju Rusije koja se okuplja oko imperijalističkog osvajanja, idući tako daleko da preti nuklearnim uništenjem onima koje smatra neprijateljima.
Zloupotrebom sistema krivičnog pravosuđa režim je suzbio svaki politički i medijski pluralizam, a civilno društvo može postojati samo u ilegali. Tome treba dodati i sveprisutni bezbednosni aparat, masovni nadzor društva i brutalnu represiju protiv mirnih protesta. Ukratko, Rusija je postala” totalitarna država, čiji modus operandi podseća na zločinačke organizacije”.
Putinov režim je objavio i rat građanima sopstvene zemlje, poglavito autohtonim narodima, nacionalnim i etničkim manjinama. Oni su nasilno rusifikovani, te podvrgnuti represiji i diskriminaciji. To se vidi i po nesrazmerno velikim gubicima koje su pretrpele vojne jedinice sastavljene od vojnika regrutovanih iz nacionalnog, etničkog i autohtonog stanovništva. Skupština smatra da je u pitanju namerna kampanja koja ima za cilj eliminisanje nacionalne i etničke raznolikosti Ruske Federacije.
Izdaja pravoslavlja
Posebno je zanimljiv deo Rezolucije koji se odnosi na ideologiju Kremlja i ulogu Ruske pravoslavne crkve. Skupština smatra da se režim Vladimira Putina posvetio sprovođenju neoimperijalističke ideologije Ruskog sveta, koju je Kremlj pretvorio u oruđe za promovisanje rata. “Ova ideologija se koristi da uništi ostatke demokratije, da militarizuje rusko društvo i da opravda spoljnu agresiju radi proširenja granica Ruske Federacije na sve teritorije koje su nekada bile pod ruskom dominacijom, uključujući Ukrajinu”, piše u Rezoluciji.
Potom sledi najoštrija kritika ruske crkve: “Jerarhija Moskovske patrijaršije Ruske pravoslavne crkve, uključujući patrijarha Kirila, zagovara ideologiju Ruskog sveta, proglašavajući rat protiv Ukrajine i ‘satanskog’ Zapada ‘svetim ratom svih Rusa’, pozivajući pravoslavne vernike da žrtvuju život za svoju zemlju”. Odatle proizlazi logičan zaključak: “Skupština je zgrožena takvom zloupotrebom vere i iskrivljavanjem pravoslavne tradicije od strane režima Vladimira Putina i njegovih pristalica u hijerarhiji Moskovske patrijaršije. Skupština osuđuje takvu retoriku i ističe da je podsticanje na činjenje zločina agresije, genocida i ratnih zločina samo po sebi zločin”.
Iz svega navedenog sledi i poziv na konkretnu akciju: “Skupština poziva sve države da patrijarha Kirila i rusku pravoslavnu jerarhiju tretiraju kao ideološki produžetak režima Vladimira Putina, koji je saučesnik u ratnim zločinima i zločinima protiv čovečnosti u ime Ruske Federacije i ideologije Ruskog sveta”.
Demonska crkva
Bilo je krajnje vreme da neko kaže popu – pop, bobu – bob, totalitarnom diktatoru – totalitarni diktator, a crkvenoj jerarhiji koja podržava masovne pokolje i razaranja da je izdala Hrista, hrišćanstvo i pravoslavlje. Patrijarh Kiril i njegovi episkopi lažno se predstavljaju kao hrišćani i predstavnici crkve, a zapravo su službenici zločinačkog režima, vernici imperijalne ideologije i saučesnici u ratnim zločinima. Ruski crkveni poglavar je blagoslovio rušenje pravoslavnih crkava u Ukrajini, uključujući i one koje su pod njegovom jurisdikcijom. Blagoslovio je i ubijanje žena i dece, proglasivši Ukrajince za demone i đavole, propovedajući kako se “trenutno ne borimo protiv ljudi, već protiv vladara tame ovoga sveta, protiv duhova zla”.
Njegova nesvestost patrijarh Kiril zabranio je sveštenicima da se mole za mir u pravoslavnim hramovima, dozvoljena je samo molitva za pobedu. Ko god se ogluši o ovu naredbu, biva smenjen ili raščinjen. Hrišćanstvo je religija mira, a patrijarh ne dozvoljava molitve za mir. U Rusiji policija hapsi demontrante zato što nose transparente na kojima je ispisana Božja zapovest “Ne ubij!” Crkva se ne buni protiv ovakvih bogohulnih akcija, već ih podržava svim snagama. Nemoguće je otvorenije služiti đavolu nego što to radi patrijarh Kiril, zajedno sa svim članovima crkvene jerarhije koji su mu lojalni.
Ne pamtim da je ikada vođstvo neke hrišćanske crkve proglašeno za saučesnike u ratnim zločinima i zločinima protiv čovečnosti, ali ruski duhovnici su dali sve od sebe da zasluže ovakvu gorku kvalifikaciju. Pretvorili su crkvu ne u “pećinu razbojničku”, već u demonsku instituciju koju su stavili u službu vrhovnom zlikovcu današnjeg sveta, masovnom ubici koji ne zna ni za zakon ni za Boga.
Takvoj ustanovi, koja uopšte ne krije da se preinačila u suštu negaciju hrišćanstva, u Hristovog zakletog neprijatelja, potpuno je podređena Srpska pravoslavna crkva. Patrijarh srpski i njegovi epsikopi vezali su sudbinu naše crkve za Putinovu sluškinju, i zajedno jezde put neminovne propasti. Ako u SPC-u još ima vernika, ako ima onih koji veruju u jevanđelje a ne u vojnu silu i ubijanje, poslednji je čas da nešto preduzmu. Lađa spasenja odavno je preobražena u brod koji tone, zahvaljujući njenim bogohulnim kormilarima.
Piše: Tomislav Marković / AJB