Podsjetiću vas, odlukama Ustavnog suda Bosne i Hercegovine od 26. novembra 2015. godine i 29. marta 2019. godine, kao i odlukom OHR-a od 1. jula 2023. godine, obilježavanje 9. januara u suprotnosti je sa odredbama Ustava Bosne i Hercegovine.
Dakle, tzv. Dan RS-a je tri puta proglašen neustavnim. Usprkos tome, i danas pričamo o njemu, i danas se lome koplja o tome treba li ili ne treba da se obilježava i u kom kapacitetu treba (sic!).
Trostruka neustavnost
A zapravo trebamo razgovarati o tome koje su to poluge osim rukovodstva RS-a i Srbije omogućile da se 49 posto teritorije suverene države Bosne i Hercegovine kidnapuje i ustavno otuđi i to na način koji ima svoj vremensko-prostorni kontinuum. Preciznije, ogroman broj tekstova u posljednje tri decenije je napisan na ovu temu i svi su istovjetni, ne zbog neinventivnosti autora, nego zbog opetovanog neustavnog čina, preciznije činova koji se dešavaju u Banjaluci i (ili) Istočnom Sarajevu.
Imamo tzv. Svečanu akademiju kao kvaziintelektualno naklapanje neočetničkih, velikosrpskih elita i imamo “dan poslije“ svenarodni dernek, najčešće u kiši i magli, a od obe godine i u smeću banjalučkih neočišćenih ulica. Ta tzv. Parada više podsjeća na nadrealne slike iz domaćih filmova kad poštari, ribolovci, lovci, daktilografkinje, portiri i ini, na silu otrgnuti s posla, španciraju sve sa opskurnim i banalnim porukama na tablama od šperploče po tim i takvim ulicama.
Vulin iz Banjaluke guši proteste u Beogradu
Ali, svaki “jubilej“ kako se tepa neustavnom pokušaju praznika obilježava poneko biće iz tog srpskog svijeta. Ove godine Aleksandar Vučić je poslao imenjaka Vulina da on bude glavna zvijezda i nije pogriješio. A kad bolje pogledate, poslao ga je da guši studentske protesta u Beogradu – iz Banjaluke. Možda zvuči ludo, ali ako znamo da su na strani Vučića mobilisani silni srpski dijasporci iz BiH koji žive u Vojvodini i koji aktivno sudjeluju na gušenju studentskih protesta, onda je Vulin u RS-u bio svoj na svome. Bukvalno i figurativno.
Pa da krenemo:
“I da vam kažem, da ne bude nisam vam rekao – neće oni koje bi da dovedu na ulici, neće oni jačati i čuvati Srpsku, nego će je napustiti i prodati. Neće oni koji bi da ih dovode na ulici u Banjaluci i Beogradu, neće oni da sačuvaju politiku vojne neutralnosti, već da nas odvedu u NATO i neće izdržati da ne uvedu sankcije Ruskoj Federaciji, već će Rusima uvesti sankcije kao što će priznati i Kosovo…“, zaprijetio je Aleksandar Vulin sa banjalučke pozornice, jasno ukazujući na dvije stvari u srpskom svetu:
Pošto-poto se moraju ugušiti studentski protesti u Beogradu i Novom Sadu i to je prioritet ove vlasti, koji je i iznad tzv. dana RS-a. Jer bez vlasti, ove sad, Vulin je jasan, nema ni Srbije, ni RS-a. I taj segment je filovan stalnim strahom o “nestanku entiteta“ bez Vučićevog tutorstva kao i pogrešnim i namjerno nakaradnim tumačenjem Dejtona (o tome nešto kasnije) Vulin po ko zna koji put potvrđuje da je ruski čovjek, jasno igrajući na putinisitički sentiment banjalučkog naroda koji u Putinu vidi svog novog pravoslavnog Mesiju, a koji će nekako napraviti Veliku Srbiju kao srpski svet na Balkanu.
Noćni vukovi te poruka i Putin je sa vama
Za dalje događaje, očito isplanirane, pobrinuli su se Noćni vukovi koji su ponovno defilirali banjalučkim ulicama, a onima kojima nije bilo dovoljno sve ovo da saberu dva i dva, oficijelni spiker je kazao da je član Noćnih vukova ruski predsjednik Vladimir Putin – a što će reći – i Putin je posredstvom svojih zvanično terorističkih emisara tu. Na stranu sad što je ovo kao kad bi vam kroz grad 1943. uz aplauze defilovali pripadnici nacističke divizije Princ Eugen. Kažem na stranu jer su u manjem BiH entitetu nacistički četnički kolaboracionisti odavno rehabilitirani, imaju svoje ulice i u povijesnim udžbenicima su postali “dobri momci“ i prvi “gerilci Evrope“.
Nego da se vratimo na nakaradno tumačenje, preciznije skrnavljenje i zloupotrebu Dejtona.
Nije Srbija garant Dejtona, nego je BiH garant opstanka RS-a
Vulin kaže:
“I nije BiH garant Republike Srpske i Srbije, već je Srbija čuvar – međunarodno priznatog Dejtonskog sporazuma…“
Pa još jednom valja napomenuti kako Srbija nije nikakav čuvar, niti garant Dejtonskog sporazuma, nego je samo kao i Hrvatska u svojstvu svjedoka potpisnik. Jedini garant i čuvar Dejtonskog mirovnog sporazuma je SAD sa NATO paktom. A država Bosna i Hercegovina je doslovno garant opstanka RS-a. Još plastičnije, nema RS-a bez BiH, ali Bosna I Hercegovina itekako može postojati bez entitetskog ustrojstva kao što je vijekovima unazad i postojala.
I to je jedan segment bizarne, a vječno iste proslave nakaradnog dana.
‘Opozicija’ u RS-u radikalnija od Dodika
Drugi segment je ponašanje tzv. opozicije u RS-u, koja ne postoji i koja je zapravo samo skup Dodikovih ekonomskih neistomišljenika, a koji bi da odmijene Dodika (koji se, usput budi rečeno, i nije pojavio na proslavi).
Tako je neustavni datum čestitao Branislav Borenović, član Glavnog odbora PDP-a:
“Srećan nam Dan Republike Srpske – 9. januar. Na današnji dan, prije 33 godine, političkom voljom, ali i željom našeg naroda, stvorena je Republika Srpska. Rođena je u miru, što govori o pacifističkom karakteru naše otadžbine, a branjena je u ratnim mukama i stradanjima. Danas, sa ponosom možemo reći da smo odoljeli svim iskušenjima koja su stajala pred nama prethodne tri decenije i zarad svih koji su je stvarali, ali i zbog naših potomaka, slavimo Republiku i njen rođendan…“
Ova poruka se u uncu poklapa sa onim koje šalju i vlast i “opozicija“ iz Srbije, ali i Milorad Dodik i njegov SNSD.
Ali je Jelena Trvić bila još kuražnija i eksplicitnija, napljuvavajući rukovodstvo BiH.
“Konaković, Helez i svi bećirovići su u svaku ispruženu srpsku ruku pljunuli. Čak i onda kada je Srbija pomagala sve građane BiH, a ne samo one u Republici Srpskoj. Današnja čestitka Aleksandra Vučića povodom Dana Republike sadrži ljubav prema rodu svom, ali sadrži i dalje ispruženu bratsku i komšijsku ruku prema svim narodima u BiH i prema cijeloj BiH. Nakon prijema secesioniste Aljbina Kurtija u Sarajevu, držati ispruženu ruku Srbije mogu samo oni koji žele čvrst temelj mira u cijelom regionu. Zato još jednom neka je srećan dan Republike Srpske svima koji je vole i osjećaju“, navodi Trivićeva na kraju svog saopštenja.
Iz ovoga se vidi da je Trivićeva ne samo srpski ultranacionalista nego još više – stavila je sebe i svoje kapacitete (koliki god oni bili) na Vučićevu stranu u suzbijanju demokratskih protesta u Srbiji. I nije joj ovo prvi put. Sjetimo se njenih riječi iz novembra prošle godine kada je kazala da ono što radi opozicija u Srbiji nisu protesti, nego pozivi na krvoproliće.
Ovo je zanimljivo u svjetlu činjenice da se na Dodikovm RTRS-u u pisanoj formi u transkriptu Vulinovog govora nije pojavio onaj dio gdje se pominju protesti u Srbiji, što bi se moglo protumačiti kao Dodikovo vaganje, dok Trvićeva jasno ukazuje na čijoj je strani – onoj Vučićevoj, represivnoj.
Crkva Srbije čvrsto na pogrešnoj strani povijesti
Nemojmo zaboraviti ni Srpsku pravoslavnu crkvu koja se najaktivnije uključila u projekat i stvaranja RS-a, i “Velike Srbije”, i na koncu srpskog sveta.
Tako je patrijarh srpski Porfirije istakao u srijedu, u obraćanju na svečanoj akademiji u Banjaluci, da je Srpska prošla kroz različita iskušenja i raspeća, ali da to nosi i vaskrsenje, jer se u stradanju nalazi i trijumf pobjede, šta god to značilo.
Očigledno je da Porfirije za razliku od recimo vladike Grigorija otvoreno stoji na Vučićevoj strani, kao što je očigledno da je nedostajala podrška vladike Grigorija samom patrijarhu Porfiriju.
Na koncu, prođe još jedna neočetnička parada kiča, ovaj put uz očiglednu dozu jada i čemera osiromašenog naroda i dvije indikativne stvari – izostanak Milorada Dodika i nedostatak, kako se to kaže, “materijalnih sredstava“ za veću ceremoniju.
Ovo drugo jasno sugeriše svu onu pomenutu bijedu u koju je potonuo entitet. A Dodik? Pa eto, pravda se bolešću, mada će neki kazati da ga nema ili zbog (ne)opravdanog poziva na sudsku odgovornost ili zbog vaganja “kojem će se prikloniti carstvu“. Onom Vučićevom i Vulinovom ili onom Grigorijevom i tzv. srbijanske opozicije. Nemojte zaboraviti, Dodik, kakav god bio, ima nepogrešiv politički stav najviše za one koji tonu kako bi pobjegao sa tog broda.
Druga strana zarobljena u samu sebe
Na koncu, šta radi, ulovno kazano, druga strana – ona koja se bori za građansku BiH i za poštivanje Ustava zemlje u kojoj živimo? Pa eto, šalje saopćenja, protestne poruke, izjave prepune opštih mjesta, kolumne, otvorena i zatvorena pisma u kojima dominira neodređeni infinitiv (raditi, trebati, morati, upozoriti…). Jednom riječju i OHR i visoki predstavnik i domaći političari više kradu hljeb novinarima i kolumnistima, nego što se petljaju u svoj posao.
Tek sad se stidljivo i to u formi pitanja provlači tema – može li OHR suspendirati sporazum o specijalnim i paralelnim vezama Srbije i RS-a, na koji je naslonjena i svesrpska deklaracija, ali i svi sporazumi srpskog sveta. Odgovor je, naravno, da može, samo je pitanje hoće li…
Dokad ćemo pisati iste tekstove
I tako, prođe još jedna četnička fijesta, povratnici i svi ljudi zdravog razuma koji imaju (ne)sreću da žive u manjem BiH entitetu ili se plaše ili se srame zbog komšija u svoje i u ime onih koji šenluče.
Sramno je i poražavajuće to što ćemo i iduće godine, kako sada stvari stoje, pisati iste tekstove. Možda će umjesto Vulina biti Dačić, možda će umjesto Dodika biti Trvićeva ili Borenović, ili Stanivuković, poenta je uvijek ista. Neustavnost i nezakonitost se bez kazne provodi, dešava i na žalost, dešavaće se.
Najveći usud se, ipak, dešava srpskom narodu koji se u ime RS-a i neustavnosti izmišljenog dana državnosti odrekao svojih antifašističkih predaka, koji je prigrlio četnike, kriminalce, ratne zločince i moderne fašiste. Pa je, odista, moderni Srbin primitivniji od svog djeda. Tako se u Banjaluci čuju četničke koračnice upotpunjene defileom Putinovih Noćnih vukova. Kao kada bi pripadnici nacističke divizije Princ Eugen defilirali gradom 1944, e to je RS danas.
Piše: Dragan Bursać / AJB